Afryka Północna, położona nad Morzem Śródziemnym, znana była już w czasach starożytnych. Jednak zazdrośnie strzeżone przez naturę wnętrze Afryki na długie wieki owiane było tajemnicą. Aż do końca XVIII wieku odkrywanie Afryki nie wzbudzało większego zainteresowania. Białe plamy z głębi afrykańskiego kontynentu zaczęły znikać dopiero w wieku XIX. Afryka jest uważana dzisiaj za kolebkę ludzkości. Świadczą o tym znaleziska potwierdzające, że Afryka była kontynentem zaludnionym już w neolicie oraz odnalezione ślady ludzi pierwotnych sięgające 2,5 mln lat wstecz. Około 1200 przed naszą erą do 300 naszej ery na kontynencie afrykańskim istniały takie potężne państwa jak: Kusz (dzisiejszy Sudan), Aksum ( teren współczesnej Etiopii), Ghana, Mali i Songhaj. Pierwsze wyprawy naukowe w głąb Afryki zaczęto odbywać w połowie wieku XVIII. Jednym z pierwszych podróżników był francuski przyrodnik Adanson, który w latach 1749 – 1754 odbył podróż po Senegambii. Był on także autorem pierwszej pracy na temat Afryki Południowej. Planowe ekspedycje badawcze zaczęto organizować dopiero od roku 1788, czyli od dnia powstania Brytyjskiego Towarzystwa Afrykańskiego. Trzeba w tym miejscu wspomnieć, że odkrycie Czarnego Lądu to czas bezwzględnego niszczenia cywilizacji afrykańskiej oraz rozwój niewolnictwa. Pierwszych niewolników wywieziono z Afryki już w XV wieku.
O Afryce Północnej
